zachte lampjes verlichten huizen als een
dansende ketting waar ramen gezichten
zijn die geruststellend meekijken

tuinen reiken zoete geuren, vragen
en antwoorden vormen kamers
in het kasteel van dromen

je bent verbaasd dat ik suikerwerk
prefereer boven klatergoud
ik zoek warmte, geen oppervlakkigheid

waar het vergeefse is verborgen […]

de ochtend kleurt intens
zonder schaduwen of
bezwaren die de dag
vormen en bewaren

en toch, herkenning van
eeuwen geleden gaat op
in onherkenbaar heden,
samensmelting verdwijnt in

rode auto’s op straat, de
tram die geen halte overslaat
bij het kind dat op de stoep
loopt en een broodje eet

naast […]

Het oude huis in mijn droom, met
de stenen muren, een hek voor de
deur en een tuin zonder bloemen

houten vloeren, blauw fluwelen
gordijnen en een versierde stoel,
durf ik zomaar te betreden alsof ik

thuis ben in de kamers met reden
hoop, tranen en machteloosheid,
alles past, […]

de heldere avond beweegt
de wereld als een compositie
waar elk deel precies past en
leert dat keuze een dans is

van vingertoppen die raken
namen en gezichten, woorden
in het hart en coupletten van
geschiedenis en toekomst

ik kan niet leven zonder
liefde, ritme van mijn adem
herinnert aan delen […]

Het is zo lang geleden dat ik je heb
gesproken, ook in mijn dromen
worden gekleurde lampen gekruld
tot schijnwerper naar het verleden

in de kroeg waar zand op de grond
blijft liggen tot het wordt geveegd
je pakt mijn handen en verwarmt ze
zorgeloos in het patroon van vroeger

een nieuw vandaag

wit blad
pakt mij vast

ik kan geen woorden vinden

ik zoek op de grond
en in de zachte blik van de kat
die drijfnat van de regen
de hemel spint

ik weet niet of zij mij begrijpen

dwarrelend gaan ze […]

als ik alle woorden bewaar
in een doosje met een strik
kan ik ze even vasthouden

als ik opschrijf wie ik ben en
onder een postzegel schrijf in
kleine letters met gouden pen

of als ik nu eens woorden
zelf laat kiezen te bestaan
in plaats van te veel […]

de maan ziet verbinding in de
stilte van de nacht, dagen die
zomaar voorbij gingen worden
in de spiegel gereflecteerd

blijven in het licht van hoop
bewegen waar handen elkaar
niet aanraken en omhelzen of
herinneringen worden geëerd

de boom die zachtjes fluistert
in een straat, waar een gebouw
tranen draagt […]

spiegels bewaren het beeld en
herhalen oneindige beweging
van klank, verder dan de verten

zij vlecht een lint door strengen
van zachtheid en vertrouwen in
loopjes over bruggetjes met

strikjes en hoge tonen en een
oude klok die tikt, het geeft
ritme aan haar vingers en voegt