Over ijs, drijfveren en de toekomst

Mediteren is voor mij erg geruststellend. Ik krijg er energie van en het is ook een rustpunt in tijden van overprikkeling. Soms komen na het mediteren herinneringen naar boven waar ik nog eens op een andere manier naar terugkijk. Vergeten herinneringen maar ook erg aanwezige herinneringen. Het gaat niet om goed of verkeerd, het heeft mij wel altijd iets te vertellen. Dan lijkt het wel of iets zich zomaar aandient, maar het is onderdeel van je eigen levensproces. En dit resoneert.

Zoals toen in in de zeventiger jaren een pistache ijsje ging halen bij de plaatselijke Italiaanse ijssalon op het marktplein. Nu deed ik dat wel vaker want ze hadden het lekkerste ijs van de stad. En ik vond die ijssalon ook iets spannends hebben. Het was de familiezaak van een temperamentvolle familie en ik had zomaar het idee dat zij een roerig leven hadden dat uitbundig werd gevierd met anderen. Op straat, Vivace te midden van de klanten. Ik voelde mij wel verbonden met de Vivace aangezien ik zelf ook uit een temperamentvolle familie kom  waar iedereen luidkeels zijn of haar mening verkondigt en waar iedereen ook natuurlijk altijd gelijk heeft.

Buiten op het marktplein was het terras, naast het oude stadhuis. Ik kan mij die keer herinneren dat er een oudere dame naast mij kwam zitten. Ik herinner mij niet of er aan de andere kant nog mensen zaten en of er mensen langsliepen. En ineens begon de dame tegen mij te praten en begon een verhaal over haar leven te vertellen. Het was een vriendelijk maar wel indrukwekkend verhaal. Ik luisterde aandachtig en zei niet zo veel. Toen ze klaar was met vertellen maakte ze aanstalten om weer weg te gaan. Ze klopte mij op mijn schouder en bedankte mij uitvoerig. Daarna vervolgde ze haar weg. Ik was eigenlijk nogal beduusd dat ze mij, als erg jong meisje, die rol van luisteraar gaf. Ik kan haar na al die jaren nog steeds voor mij zien.

Als ik er nu op terugkijk dan realiseer ik mij dat dit misschien een voorzichtig begin kan zijn geweest van wat ik nu mijn drijfveer noem in luisteren, begeleiden en helpen. Wie zal het zeggen. Ik realiseer mij ook dat er in een leven meerdere kantelpunten zijn. En dat ik nog veel moest leren. Mijn neus stoten omdat ik dacht dat ik het beter wist. Want ook soms zo was,  maar niet durfde te zeggen. Dat alles waarvan ik dacht dat ik aan moest voldoen om erbij te horen, niet mijn eigen weg was.

Je kunt nu eenmaal niets anders doen dan aanvaarden wat er zich op je pad aandient. En hoe je daarmee omgaat is de gratie van waaruit je als mens resoneert.

Con moto. Vivace.

 

#conmoto #vivace #ijssalon #herinneringen #toekomst #verbinding #rustpunt #mededogen #luisteren #empathie #aanvaarden #gratie #leven #resonantie #realiseren #kantelpunten #drijfveer #begeleiden #vriendelijkheid #verhalen #verleden #mogelijkheden #ontwikkeling #leren #weten #levensproces #vertellen #rustpunt

©Hanneke van den Berg


Sinds 2010 heb ik een succesvolle praktijk voor Coaching, Counseling en Training. Ik bied  unieke programma’s voor stressmanagement en persoonlijke ontwikkeling. Hierdoor ben ik de verbindende schakel tussen persoonlijk leiderschap, kwaliteit en vitaliteit. 

Verander je perspectieven en creëer een stressvrij en gezond leven!

#Persoonlijk  #Leiderschap  #Verbinding en #Identiteit 


 Like hier mijn facebookpagina!

Laat een reactie achter in het commentaarveld!

 

 

Comments

comments