Mijn eerste songfestival
Het eerste songfestival dat ik zag op televisie was in 1971. Ik zat op mijn knieën op ongeveer vijftig centimeter afstand te kijken naar het kleine zwart-wit beeld van het grote televisietoestel. Het duurde vaak lang voordat die televisie echt aan was, soms zag je een testbeeld. De televisie is tot eind zeventiger jaren gebruikt en heeft nog langer in huis gestaan. Eerst op zolder en uiteindelijk na een discussie met mijn vader, hij wilde graag alles bewaren, gewoon verdwenen.
Séverine won met: ‘’Un banc, Un arbre, Une rue. Het is toch erg leuk als je die beelden van dat moment terugziet. Toen zag je niet dat er wel erg gerommeld werd met camera’s, het geluid eigenlijk slecht was en het decor ronduit lelijk. Ergens heb ik van dat winnende songfestival moment een foto, van het televisiebeeld, dat deed mijn vader dan, maar die kan ik niet meer vinden.
En dan ben je even terug in de tijd van het liedje. Het is dan de tijd van het zingen op de fiets, plakboeken en zwijmelen, plaatjes draaien op een oude koffergrammofoon. Een tijd waarin je een kind was maar de toekomst voor je kon zien.
Eigenlijk heeft het liedje een lyrische tekst. In die tijd had ik al een paar jaar Franse les op school en begreep ik technisch de tekst, maar de sfeer van het liedje deed meer. Een bankje, een boom of een straat en het leven openbaart zich.
Eigenlijk heb je niet meer nodig om te begrijpen wie je bent en wie je zal zijn. Je droomt, je hoopt en je leeft. En als je oud bent dan kijk je terug. Je wiegt jezelf met je alles wat is vastgelegd in je herinneringen en koestert dat wat jou gelukkig heeft gemaakt.
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Où l’on a bercé nos rêves
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Une enfance trop brève
Un jour ou l’autre il faut partir
Pour se construire un avenir
Un avenir
Et c’est l’inoubliable instant
Où l’on rend ses habits d’enfant
D’enfant
Chacun s’en va rempli d’espoir
Sur le chemin qu’il s’est choisi
Qu’il s’est choisi
Vers la richesse ou vers la gloire
Pourtant quelle que soit notre vie
Notre vie
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Où l’on a bercé nos rêves
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Une enfance trop brève
Chacun, dans son coin d’horizon
Ne défend que ses ambitions
Ses ambitions
Mais si nous ne partageons rien
Que nous reste-t-il en commun
En commun
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Où l’on a bercé nos rêves
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Une enfance trop brève
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Où l’on a bercé nos rêves
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Une enfance trop brève
©Hanneke van den Berg, 18 mei 2021
Afbeelding: Séverine, 1971, Wikipedia
#songfestival #herinneringen #jeugd #zingen #muziek #ontwikkeling #severine #gezelligheid #luisteren #dromen #leven #lef #koesteren #hoop #terugkijken
Sinds 2010 heb ik een succesvolle praktijk voor Coaching, Counseling en Training. Ik bied unieke programma’s voor stressmanagement en persoonlijke ontwikkeling. Hierdoor ben ik de verbindende schakel tussen persoonlijk leiderschap, kwaliteit en vitaliteit.
Verander je perspectieven en creëer een stressvrij en gezond leven!
#Persoonlijk #Leiderschap #Verbinding en #Identiteit
⇒ Like hier mijn facebookpagina!
Laat een reactie achter in het commentaarveld!